Zeno is een natuurwetenschapper die geobsedeerd is door ijs. Beroepshalve houdt hij zich bezig met het bestuderen van een gletsjer in de Alpen. Als op een dag zijn huwelijk spaak loopt en hij zijn baan verliest omdat door de opwarming van de aarde de gletsjers smelten, is hij genoodzaakt om op zijn oude dag nog een nieuwe baan te zoeken. Omdat hij het ijs niet kan missen, beslist hij om als expert mee te gaan op een cruiseschip dat naar Antarctica vaart. Aanvankelijk geeft hij enkel lezingen over de natuur, maar algauw wordt hij een expeditieleider die de welvarende toeristen begeleidt op uitstapjes naar pinguïnkoloniën. Zeno is echter ook een fanatieke groene jongen die met lede ogen de vernietiging van de natuur moet aanzien en dus een dubbel gevoel heeft bij zijn medewerking aan de cruises naar ongerept natuurgebied. Na verloop van tijd komt dan ook zijn ware karakter boven: diep verontwaardigd, pessimistisch, misantropisch en wraaklustig. Hij heeft een aanvaring met een agent die het aandurft een sigaret te roken op de Zuidpool, en daarmee in Zeno’s ogen een doodzonde begaat, en er volgen nog meer incidenten. Voor Zeno is de maat vol wanneer een kunstenaar met alle toeristen, die in het rood zijn gekleed, het SOS-teken wil maken op het Antarctische ijs, en dit wil filmen vanuit een helikopter.
Er zijn van die auteurs die, ondanks hun veelschrijverij, wellicht maar met één boek in de annalen vermeld zullen staan. Ilija Trojanow zal dit lot misschien beschoren zijn met De wereldverbeteraar, een boek waarin hij de historische figuur Richard Francis Burton nareisde naar Brits-Indië, Arabië en Oost-Afrika. Smeltend ijs is jammer genoeg niet van hetzelfde niveau. In al zijn romans behandelt Trojanow grote thema’s. Deze keer dus de teloorgang van de natuur door toedoen van de mens — iets wat compromisloos en met weinig nuance door de strot van de lezer wordt geduwd. Zeno is gelukkig geen al te vlak personage, doordat de auteur hem een bepaalde evolutie laat doormaken, waarbij hij op het einde helemaal geradicaliseerd en totaal geflipt is: Zeno kan het uiteindelijk niet met zijn geweten in overeenstemming brengen dat hij mee verantwoordelijk is voor de onrespectvolle omgang met de natuur. De uiterste consequentie is dat hij een radicaal gebaar moet stellen. Mocht het boek meer nuance bevat hebben en zou de spanningsboog beter uitgewerkt zijn, dan was Smeltend ijs een vermakelijk werk over een actueel thema geweest maar jammer genoeg heeft Trojanow een zeurderig boek geschreven. [Kris Velter] Hide text

Een geoloog wordt expeditieleider op een cruiseschip in het Zuidpoolgebied als hij beseft dat de Alpengletschers als onderzoeksterrein dreigen te smelten. Door zijn gepassioneerde liefde voor het ijs geniet hij, maar lijdt vooral bij het zien van de ruïneuze invloed die de mens op de natuur uitoefent. Zijn misantropische gevoelsleven, versterkt door een mislukt privéleven, en de opvatting dat de mensheid een parasitair systeem vormt dat slechts vernietigt, veroorzaken uiteindelijk een onafwendbare ondergang. Roman in dagboekvorm met mooie waarnemingen omtrent de natuur, maar ook met wat gezwollen poëtische beschrijvingen. De bijbedoeling van deze literaire roman, het opschudden van de publieke opinie, blijft door de keuze van een wat tragikomische hoofdpersoon en de daarmee verbonden pathetiek in goede wil steken. Een zakelijke documentaire zou effectiever geweest zijn. De auteur trok veel aandacht met 'De wereldverbeteraar'. Kleine druk.