Blauw is geen monotone of eenduidige kleur. Je hebt 'het uur blauw'. Er is het blauw van Yves Klein, het blauwe paard van Franz Marc en het bicblauw van Jan Fabre. Bleu je veux, iets blauwblauw laten, een blauw oog - of twee. Rhapsody in blue, de Côte d'Azur, de mantel die Maria draagt. Het blauw van lapis lazuli, van indigo, van kobalt. Elisabeth ­Lockhorn, een Nederlandse literair interviewer en biograaf, koos de lenige kleur van de stralende hemel als origineel selectiecriterium voor de poëziebloemlezing En blauw zal alles zijn - die titel is een vers van Jan Hanlo, trouwens.

De kleur blauw levert een royale, brede keuze op, van dode tot springlevende dichters - Baudelaire, Wilde en Neruda, maar ook Knibbe, Enquist en Brassinga en De Coninck, Nolens en Snoek. De gedichten van Nederlanders, Vlamingen en zelfs een Zuid-Afrikaan staan naast (vaak door dichters) vertaalde gedichten uit het Engels, Frans, Duits enz.

Wat En blauw zal alles zijn extra aantrekkelijk maakt, is Lockhorns inleiding over 'de onbetwiste lievelingskleur van de westerse wereld'. Voorts is het een fijn tijdverdrijf op grijze dagen van dit pocketboek met harde kaft en (blauw) leeslint te proeven.

Begin met Willem Hussem - mij totaal onbekend, maar in dit boek terecht de trekker van de tientallen gedichten die volgen. Om te beseffen dat de Rotterdammer ook schilder was, daar had ik geen Wikipedia voor nodig. Deze verzen volstonden:

zet het blauw

van de zee

tegen het

blauw van de

hemel veeg

er het wit

van een zeil

in en de

wind steekt op

Rainbow Poëzie, 286 blz., 17,50 €.

Verberg tekst

Bloemlezing van Nederlandse en vertaalde buitenlandse poëzie. De samenstelster staat te boek als een zeer vaardige interviewster. Haar biografie van de schrijfster en hoogleraar Andreas Burnier werd in 2016 bekroond met de Henriëtte de Beaufort-prijs. De bijna 200 gedichten bevatten verwijzingen naar de kleur blauw. Deze wordt verbonden met dingen (hemel, water, ogen) en met bv. dromen en stemmingen. In het voorwoord behandelt de samenstelster de wisselende kunstzinnige appreciatie van blauw door de eeuwen heen. Ook ‘blue’ als aanduiding voor zwaarmoedigheid en muziek komt aan bod. Een werk van de Spaanse schilder Joan Miró (1893-1983) over zijn ‘blauwe dromen’ siert de omslag van de bloemlezing. Een kleur als verbindend element voor een bloemlezing doet wat vergezocht aan. Maar blauw is wel een onbetwiste lievelingskleur en het is natuurlijk nooit een straf om gedichten te lezen of te herlezen van Achterberg, Neruda, Kavafis, Szymborska, Nijhoff of Buddingh’. Het boek is dan ook geschikt voor een brede groep poëzieliefhebbers met een brede interesse. Verberg tekst