De debuutbundel (2017) van de Amerikaanse dichteres Amanda Lovelace (1991) is thans in het Nederlands vertaald als ‘De prinses kan zich prima zelf redden’. Als ‘insta-poëet’ - verwijzend naar Instagram - probeert ze haar poëzie bekendheid te geven met abstract proza of directe bewoordingen. De bundel bestaat uit vier delen: de prinses, de jonkvrouw, de koningin en jij. Waar de drie eerste delen op de auteur betrekking hebben, wordt in het vierde deel de lezer aangesproken. Het gehele palet van liefde, rouw, dood, verlies, genezing, empowerment en bezieling overrompelen de lezer. ‘Als ik doodga / verspil / dan geen / minuut / aan rouwen / ik mag dan / weggaan / maar ik laat / al mijn / duizend & één / levens / na / een boekengek meisje sterft nooit’ (p.150). Een modern sprookje waarin de prinses veel té snel opgroeit doch geen controle krijgt: ‘Er zullen zat / momenten zijn / waarop je faalt / (keihard)…Je moet / door blijven gaan / wat hun stemmen ook / zeggen / dit leven is nog steeds het leven waard’ (p.181). Om te besluiten: ’jouw geluk / komt vόόr / dat van ieder / ander / de ware betekenis van zelfrespect’ (p.189). De auteur werd in 2016 uitgeroepen tot Goodreads Poet of the Year. Echte 'insta-poëzie' eindelijk vertaald in het Nederlands. Verberg tekst